خوشی های من..

یلدا هم گذشت... 14 ساعت شب... یه دقیقه طولانی تر... منم ی دقیقه بیشتر ب تو فک کردم... ی دقیقه بیشتر....

.

خاستم از خوشحالی هام بنویسم...

خب من واقعن خوشحالم ک دیگه مدرسه نمیرم ک مثل خواهرم و پسر عموهام نگران امتحان فردای شب یلدا باشم و تو مهمونی تمرین هامو حل کنم.. من واقعن خوشحالم ک بار سنگین فردایی رو دوشم نیست... مدرسه رو ک بودم همش ی بار سنگین رو شونم حس میکردم...

من واقعن خوشحالم ک دیگه کنکوری ندارم ک مثل پسر دایی و پسر عموم فال حافظم درباره کنکور باشه..

 و واقعن خوشحالم ک دیگه دانشگامم تموم شد و تا ی حدی هم رفتم ک دیگه کسی نمیگه دیگه نمیخای درس بخونی؟... حالا دیگه نگران پروژه های کوفتی و امتحانای داغون دانشگا نیستم... حالا فقط میخابم و فیلم میبینم... فقط نمیدونم چرا یکم فازم غمگین و فسردس... هر چی پرتقال و نارنگی هم میخورم فایده نداره... از امروز میخام قرص آهن بخورم...  شاید این کسلی ازم دور بشه...

ولی جدا خوشحالم حالا بماند بیکارم بی برنامم چاقم و عملا تو خونه اضافی ام.. بماند همه منتظرن تا من برم ولی منم ب این راحتیا اتاقمو خالی نمیکنم.....