دیگه خیلی نمونده..

این روزها اونقدر فشار رومه ک هرچی میخابم خستگیم در نمیره، اونقدر کار واسه انجام دادن دارم ک هر چی میکذره بیشتر میشن...

فک کنم فقط یکی دو روز دیگه خونه مامان بابام باشم...

ولی امروز ی طورایی روز آخره..

چندروز جلوتر میرم واسه چیدن خونه و وسایل و چیدن خنچه و خلعتونه و تزیین خونه...

آقایی عصبانیه ک چرا صبح نرفتم... چرا دیروز نرفتم...

کلا فشار زیاد روشه... کار رو کار زیاد شده واسش... خیلی دست تنهاس...

یکم غمگینم... یکم عصبیم... یکم بدبینم... یکم فکرای بد میکنم... یکم ک ن خیلی نگرانم..

هی باید تو صحبت کردنام ب خودم یادآوری کنم... همش فاز منفی ام بعد ک بهم گفتن خیلی حساس نباش میفهمم ک فاز عصبیم دوباره گل کرده و دیگه کوتاه میام...

الان دیگه کاملا متوجه ام ک خسته ترین آدمای دنیا عروس داماد ان تو شب عروسیشون...